Wisłoka Dębica herbNajlepsze lata 107-letniego klubu to okres współpracy z zakładami produkującymi opony. Piłkarze nie odnieśli większych sukcesów, za to Wisłoka może pochwalić się wychowaniem kilku medalistów olimpijskich w zapasach.

Dzieli je torowisko. Od północnej strony stadion Igloopol-u, na południe zaś arena Wisłoki. Dwa obiekty położone w odległości półtora kilometra w niewielkiej, 46-tysięcznej Dębicy i dwa kluby, które dzięki wsparciu miejscowych zakładów zaistniały na sportowej mapie Polski.

Wisłoka Dębica przetrwała dwie wojny światowe, piłkarze rozegrali 11 sezonów w II lidze. O 70 lat młodszy Igloopol spędził na zapleczu ekstraklasy 8 sezonów oraz dwa w najwyższej lidze futbolu w naszym kraju. Oba kluby mają sukcesy w sportach walki – „Biało-Zieloni” wychowali medalistów olimpijskich w zapasach (Kazimierz Lipień złoto w Montrealu 1976, brąz w Monachium 1972, jego brat – Józef Lipień – srebro w Moskwie 1980, Andrzej Skrzydlewski brąz w Montrealu), zaś „Biało-Niebiescy” dwukrotnie tryumfowali w drużynowych mistrzostwach Polski w boksie (1988, 1989).

Wisłoka powstała w 1908 roku przy dębickim gimnazjum jako drużyna „Czarnych”.* Nazwę od przepływającej przez miasto rzeki przyjęto kilka miesięcy później, a stowarzyszenie TS Wisłoka zarejestrowano w 1922 roku. Sześć lat później klub połączono z miejscowym oddziałem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Dębica zaczęła rozwijać się wraz z budową Centralnego Okręgu Przemysłowego. Powstały wówczas Zakłady Chemiczne Dębica SA (produkcja kauczuku sodowego), a także Fabryka Gum Jezdnych (późniejszy Stomil). Wcześniej rozpoczęły działalność Zakłady Mięsne i przedsiębiorstwo to jako pierwsze wspierało sportowców Wisłoki.

Po II Wojnie Światowej klub trafił pod patronat zrzeszenia Spójnia, zmieniając nazwę na Klub Związkowy „Spójnia-Wisłoka”. W 1952 roku kolejna fuzja w dziejach Wisłoki – klub połączono z Unią Dębica, w następnej zaś dekadzie wcielono do Wisłoki miejscową Stal. Kooperacja dębickich zakładów w finansowaniu MKS Wisłoki (Międzyzakładowego Klubu Sportowego) opłaciła się – klub awansował do II ligi w 1972 roku.

Wisłoka Dębica historyczne herby Z tamtego okresu pochodzi pierwszy znak, do którego dotarłem (uwieczniony na odznakach i proporczykach, istniała wersja z wieńcem oraz pozbawiona ozdobnika). Litery „K” i „S” na odznakach były pochylone, na proporczykach zaś wyrównane z pionowymi pasami. Nazwa klubu wypisana w skos, jak na obecnym logo.

Lata 80-te przyniosły zmiany w finansowaniu dębickiego sportu, międzyzakładowy patronat został zakończony. W 1982 roku utworzono nowy byt sportowy – o nazwie Klub Sportowy „Stomil-Wisłoka” – którego jedynym patronem zostały Dębickie Zakłady Opon Samochodowych „Stomil”.

Wisłoka Dębica historyczne herby Istniało kilka wzorów herbu klubu z tamtego czasu, powyżej przytoczyłem dwa z nich (skany proporczyków). Zawierały one herb Dębicy oraz logo zakładów, różniły się ilością pasów na tarczy oraz istnieniem białych apli pod tekstami. Wydaje się, że obowiązywał wzór umieszczony po prawej (podobny został wydany na odznace), jednak liczę tu na pomoc Szanownych Czytelników i podesłanie dodatkowych źródeł do odwzorowania tego znaku.

Zakłady oponiarskie zostały sprywatyzowane w latach 90-tych, od 1995 roku należą do amerykańskiego koncernu Goodyear. Także zakończono wspieranie Wisłoki, choć klub używał herbu z logo T.C. Dębica SA jeszcze na początku XXI wieku.

Wisłoka Dębica historyczne herby Znak widoczny po lewej pochodzi z odznaki wydanej w 1998 roku (jubileuszowa wersja), logo widniejące po prawej było rozpowszechnione w internecie – także obecnie używana wersja nawiązuje do tego wzoru.

W 2008 roku obchodzono jubileusz 100-lecia klubu, na znakach z tamtego czasu logo zakładów zostało zastąpione nazwą miasta (wypisane kursywą kroju Optima – prawdopodobnie, niestety wzory, które posiadam, są nieostre).

Wisłoka Dębica historyczne herby Logo widoczne po lewej umieszczone jest na tablicy pod zegarem na stadionie „Biało-Zielonych”. Zauważmy, że zawiera trzy zielone pionowe pasy, zamiast pięciu używanych na wcześniejszej wersji. Podobną konstrukcję ma jubileuszowe logo, które pochodzi ze strony klubu. Dodajmy, że w google znajdziemy kilka innych wersji z dopisaną setką…

Ocena znaku
Bolączką wielu klubów na początku XXI wieku jest rozpowszechnienie kilku wariantów swojego logo. Często zarządzający drużynami nie przywiązywali wagi do opracowania jednolitego wzoru, na poszczególnych pamiątkach widniały różne warianty, na transparentach kibice umieszczali także wersje alternatywne (przeróbki historycznych znaków). Kroje pism dobierane były przy tym przypadkowo, wykrzywiane, detale nie miały większego znaczenia.

W Dębicy także pojawił się ten problem, wspominałem o wielu wersjach logo z lat 80-tych, po 2000 roku także znajdziemy wiele znaków Wisłoki, niektóre z 5 pasami, inne z trzema. Także wersja zamieszczona pod tytułem wpisu ma swoją odmianę, w której napisy (1908, Dębica) zostały złożone Timesem, na oficjalnej Palatino.

Liternictwo więc jest najsłabszą stroną emblematu „Biancoverde”. Zestawienie dwóch krojów zupełnie przypadkowe, czego dowodem są liczne warianty tego logo. Zaskakująco dobra jest jednak czytelność znaku – w pomniejszeniu do 60 px napisy są wciąż odczytywalne!

Na koniec słowo o odrębności logo Wisłoki na tle innych sportowych znaków. Zbliżoną konstrukcję ma herb olsztyńskiego Stomilu, gdzie podobna tarcza (choć inaczej wykończona od spodu) została wypełniona pasami w słup. Tutaj jednak nazwa klubu została wypisana w skos, co różni oba emblematy – lecz taka forma także często widnieje na innych polskich herbach sportowych. Wydaje się, że logo Wisłoki ma zdolność odróżniającą, lecz brakuje mi w nim jakiegoś charakterystycznego detalu.


Oryginalność

Czytelność

Precyzja wykonania

Liternictwo

Ponadczasowość formy


Średnia ocena: 2,8

*http://www.wislokadebica.pl/viewpage.php?page_id=8